Πενθούμε βαθιά για τον πατέρα μας, μητέρα, αδελφό, αδελφή, γιο, κόρη, άνδρα και την σύζυγο.

Όταν συναντάμε ένα πρόσωπο που είναι σε πένθος, λέμε ברוך הגוזר Μπαρούχ αγκοζέρ.

Την περίοδο του βαθέως πένθους οι πενθούντες άνδρες φορούν μία μαύρη υφασμάτινη ζώνη, οι πενθούσες γυναίκες καλύπτουν το κεφάλι τους με ένα μαύρο μαντήλι.

Οι πενθούντες κατά τον χρόνο του βαθέως πένθους προσεύχονται στην κενάσα στην τελευταία σειρά.

Βρισκόμαστε σε βαθύ πένθος για επτά ημέρες από την ταφή του αποβιώσαντα.

Το καθήκον των πενθούντων κατά την περίοδο  του βαθέως πένθους είναι να παρίστανται  στην πρωινή  και την βραδινή λατρεία στη κενάσα για επτά ημέρες.

Ο Χαζάν έρχεται την ημέρα της κηδείας (πριν από το ηλιοβασίλεμα) στο σπίτι των πενθούντων ανθρώπων  που είναι σε βαθύ πένθος και να τους δίνει το Αγιάκ, δηλαδή το κύπελλο της παρηγοριάς.

Την έβδομη ημέρα μετά την κηδεία, ο Χαζάν έρχεται και πάλι στους πενθούντες ανθρώπους και παίρνει πίσω το Αγιάκ, ακολούθως πάνε μαζί στη κενάσα.

Οι συγγενείς και φίλοι του αποβιώσαντα πάνε όλοι στην κενάσα, μετά την προσευχή πάνε πίσω στο σπίτι των πενθούντων, όπου παρασκευάζουν ετ ασν, που είναι τρόφιμα που περιέχουν κρέας.

Οι πενθούντες τρώνε κρέας για πρώτη φορά μετά τις επτά ημέρες πένθους, επειδή μέσα στις επτά ημέρες μετά την κηδεία δεν τρώνε κρέας ως ένα σημάδι της βαθιάς θλίψης.

Το πρώτο Σάββατο, μετά από τις επτά ημέρες του πένθους είναι στη μνήμη του αποθανόντος και οι συγγενείς διανέμουν φιλανθρωπικά  δώρα στη μνήμη της ψυχής του νεκρού.
Όταν τελειώσουν οι  προσευχές, μέλη της κοινότητας πάνε στα σπίτια των συγγενών του νεκρού, όπου συνομιλούν με τους πενθούντες, λένε λόγια παρηγοριάς και οι πενθούντες έδιναν στα μέλη της Κοινότητας σκούρο χαλβά, ως σύμβολο θλίψης.

Την 30^η ημέρα μετά την κηδεία γίνεται ένα γεύμα  πένθους που ονομάζεται ακ-κιγμιάκ, ένα γεύμα γίνεται επίσης στους δέκα μήνες μετά την κηδεία. Σε αυτή την εβδομάδα κατά τη διάρκεια αυτού του γεύματος, στα μέλη της κοινότητος δίνεται λευκός Χαλβάς αντί για μαύρο Χαλβά.

Το Σάββατο (την ημέρα που πέφτει το ακ-κιγμιάκ) μετά την λατρείας τα μέλη της κοινότητας πάνε στο σπίτι του θανόντος με τον Χαζάν στη μνήμη του αποβιώσαντα και παρηγορούν τους συγγενείς του θανόντος.

Οι πενθούντες δίνουν στα μέλη της κοινότητας και στον Χαζάν λευκό Χαλβά.

Μετά από αυτό το γεύμα τελειώνει το πένθος.

Αν ένας συγγενής πεθάνει, σε άλλη πόλη ή κράτος, το βαθύ πένθος αρχίζει από την ημέρα, που  πληροφορούμαστε  για την κηδεία.